گلوگاه سیتی

این روزها شاهد تدابیر مختلف برای ازدواج آسان و راحت هستیم، برای بچه دار شدن هم کمک هزینه هائی داده خواهد شد، خلاصه دو جوان زندگی مستقل خود را آغاز می کنند و خودشان نسلی را به وجود می آورند، سوال اینجاست؛ چقدر با مبانی تربیتی و دینی خود آشنا هستند تا هم خود به اوج همبستگی و لذت مشترک برسند و هم نسلی سلامت و پاک تحویل دهند.
دیشب به بهانه اصلاح موی سر پسرم به آرایشگاه (پیرایشگاه) رفتیم، بعداز گذشت دقائقی از صحبت های متفرقه، از آرایشگر پرسیدم، آیا آرایش صورت مردان را هم انجام می دهد یا نه؟
تیپ و قیافه ما فریاد می زد که چه کاره ایم، سریع جواب داد که نخیر، برداشتن ابرو اصلا انجام نمی دهم چون حرام است، تازه تیغ زدن صورت را هم تا مدتی انجام نمی دادم اما نمی شود!، صحبت از اینجا آغاز شد و بازهم پرسیدم، فکر می کنی علت این آرایش های عجیب پسران از کجا سرچشمه می گیرد؟
او هم جوابی را داد که شاید خیلی ها همین جواب را می دادند؛ اینها از تربیت خانوادگی سرچشمه می گیرد، بستگی دارد چطور پدر و مادر اینها را تربیت کنند، اینها عقده ای هستند، سالهای سال چشم و گوششان بسته بوده، حالا با دیدن چهارتا تصویر جوگیر می شوند و کار به اینجا می کشد.
دیگر سوال نکردم اما وی دنبال قضیه را گرفت و از تربیت فرزندان خودش گفت، شیوه تربیتی که امروزه خیلی ها از آن استفاده می کنند، وی گفت: من برای تربیت دو پسرم سعی می کنم با آنها راحت باشم، در خانه آنها با شورت هستند و من هم با شورت هستم (البته شلوارک پوشیدن مشکلی ندارد اما منظورش نحوه پوشش برهنه مادر و پدر در خانه بود!)، بعد نتیجه گرفت و گفت: باور کنید اگر امروز پسر بنده در خیابان دختر خانمی را با شورت ببیند تحریک نمی شود و بی خیال است!!! (از همین جمله اش معلوم بود که نحوه پوشش مادر خانواده بیشتر مورد نظرش بوده)... نخواستم از شیوه تربیتی اش انتقاد کنم، آنچنان با شور و شوق از نوع تربیت پسرانش می گفت که انگار با این نوع تربیت فرزند سالم و پاک تحویل جامعه (جامعه پیشکش: نسل پاک) داده می شود.
بنده خدا از قسمت های دیگر تربیتی سخن نگفت، اما همه می دانیم که شعار معروف:‌چشم و گوش بچه را در خانه باز کن تا در جامعه راحت باشد و منحرف نشود، سرلوحه تعدادی از خانواده ها و خصوصا نسل های جدید است.
نمی دانم جایگاه دین و الگو پردازی دینی در کجای تربیت فرزندانمان قرار دارد، از آنجائی که برای خودمان نماز خواندن و روزه گرفتن دشوار است، پوشش مناسب و کنترل رفت و آمدهایمان با افراد برایمان غیر ممکن شده، راحت ترین راه در این مواقع تربیت فرزندان است از راه دریدن چشم و گوش، راهی آسان، در عین حال باب میل خودمان؛ پوششی آزاد آزاد از جانب مادر خانواده در منزل و جامعه، پخش فیلم های گوناگون (با درجات خاص ابتذال) در محیط منزل با حضور پدر و مادر، رفت و آمد و دوستی والدین با افرادی که الگوهای نامناسبی برای فرزندان تلقی می شوند، همه و همه از جانب والدین برای فرزندان محیا می شود تا آنان فرزندانی سالم و به دور از انحرافات اخلاقی و مذهبی بار بیایند.
خانواده ها باید با رعایت اصول اخلاقی در خانواده و انجام تکالیف مذهبی (هرچند اندک) در قدم اول تصویر مثبتی از خود در ذهن فرزندانشان ایجاد کنند، آنوقت با برنامه ریزی و قرار دادن فرزند در مسیرهائی که در سعادت دنیا و آخرتش مفید باشد (مثل آشنا کردن آنان با دوستانی که میتوانند الگوهای مناسبی باشند) و همچنین معاشرت با خانواده های نسبتا پایبند به اخلاقیات، امید داشته باشند تا فرزندی سالم و نسلی پاک از آنان بجای ماند.