گلوگاه سیتی

سلام علیکم، بعداز یک سال تحصیلی فشرده قدم به سفری زیارتی سیاحتی گذاشتیم، بصورت اتفاقی در شهر عظیم تهران به یک عروسی دعوت شدیم، عروسی که در نقطه ای از جنوبی ترین مکان شهر برگزار می شد، تالاری نسبتا زیبا و میهمانانی که باید چند ساعتی را با صدای (فوق العاده) بلند گروه موسیقی تحمل می کردند، البته از چهره هائی که دیدم احساس تحمل دیده نمی شد (بلکه راحت و آرام در آن فضا به گپ و گفت مشغول بودند).
تحمل آن صداهای گوش خراش برایم سخت بود، و در تمام مدت در دفتر تالار در کنار سه تن از روحانیونی که به مجلس دعوت شده بودند (و امکان حضورشان در محیط تالار نبود) نشستم، اولین فکری که به ذهنم خطور کرد این بود که صاحبان مجلس وقتی از چند روحانی دعوت می کنند چرا مکانی را برای آنها تدارک نمی بینند، و یقینا توقع هم ندارند که آنان در کنار گروه موسیقی که توسط حرکات موزون همراهی می شود، بنشینند! از این تفکرات که خارج شدم، متوجه صحبت های یکی از نزدیکان داماد شدم که از شغل و هزینه های عروسی می گفت، وی اشاره می کرد که داماد کارگر یک کارگاه سنگ تراشی است، منزل ندارد و توافق کرده اند که مدتی را در خانه پدری و در یک اتاق زندگی کنند، پدر داماد هم کارگر سنگ تراش است و با پس انداز سالها توانسته دامادی فرزند را ببیند، اما در ادامه از هزینه های سنگین تالار صحبت به میان آمد و اینکه حدود شش میلیون تومان هزینه تالار و گروه موسیقی شده!!! (عروس که حاضر به زندگی مشترک در منزل پدر داماد بود با برگزاری عروسی در یک منزل هم موافقت کرده بود!).
خلاصه مجموعه از تضادها را مشاهده کردم، نداری ها و بریز و بپاش ها، نداشتن هزینه برای یک منزل و مصرف چند میلیون برای یک تالار در جنوب تهران، دعوت از چند روحانی و هزینه میلیونی برای گروه موسیقی و حرکات موزون و ...
همانجا موبایلم را بازکردم و کلمه "اسراف" را در قرآن و تفسیر جستجو کردم، چقدر زیبا خداوند ملاک یک میهمانی و عروسی را بازگو کرده، آنجا که می فرماید: الذین اذا انفقوا لم یسرفوا و لم یقتروا و کان بین ذلک قواما: کسانی که می خواهند انفاق کنند (ولیمه عروسی) نه اسراف نه بخل، حالت تعادل و میانه، از این دسته آیات زیاد است تا جائیکه خداوند یکی از جرم های فرعون را اسراف می داند: و انه لمن المسرفین، و برخی از انحرافات را نتیجه اسرافکاری می داند: بل انتم قوم مسرفون ...
اگر قدرت مالی ندارند و آنوقت اینگونه مصرف می کنند، نه تنها باعث تعریف و تمجید مردم نمی شوند بلکه همگان پشت سر آنان به نقدشان می پردازند و اگر با توانائی مالی به چنین هزینه هائی اقدام می کنند یقینا اسراف و موجب بدگوئی مردم خواهد بود.